Rozdział 4.

Było już dziesięć minut po północy, a ja jeszcze nie spałam. Po części dlatego, że czekałam na to aż Megan twardo zaśnie, żebym mogła zrealizować swoją "słodką zemstę", którą oczywiście robiłam dla jaj. A po części dlatego, że ciągle zastanawiałam się nad tym, jak to będzie, kiedy pani Pattie i Justin się do nas wprowadzą.

No, ale cóż, miejmy nadzieję, że dobrze, pomyślałam, wstając ze swojego łóżka i na paluszkach, wychodząc z pokoju.

Moim celem, jak dobrze wiecie była sypialnia Meg. Cichutko otworzyłam drzwi. Na szczęście nie skrzypiały. Rozejrzałam się po całym pomieszczeniu, próbując znaleźć tą jedyną rzecz. Co było trochę trudne, ponieważ naokoło mnie było ciemno. Jedyne co oświetlało to księżyc. Podeszłam bliżej słodko śpiącej blondynki i znalazłam to czego potrzebowałam. A tak dokładnie? Telefon. Stał na półce tuż obok jej łóżka. Pewnie zastanawiacie się po co mi on. Już wyjaśniam. Z Ryana to wielki napaleniec i gdyby moja przyjaciółka by chciała to zjawiłby się u niej nawet w środku nocy.

Szybko wzięłam komórkę do ręki, wybrałam numer jej chłopaka i wysłałam smsa o treści: "Hej, kocie Mam na Ciebie wielką ochotę. Nie wiem jak ty, ale ja nie mogę zasnąć. Przyjedź do mnie". I pobiegłam do siebie, chichocząc.

Następnego dnia obudziła mnie wściekła kuzynka.

- Co się stało? – spytałam ledwo przytomna.

Rozciągnęłam się i ziewnęłam.

- Jak to co? – spojrzała na mnie wzrokiem mordercy. – Przez ciebie miałam niewyspaną noc – dodała, a ja wybuchłam niepochamowanym śmiechem, bo dopiero skapnęłam się o co chodzi i co najważniejsze – udało mi się!

- Uważasz, że to śmieszne? – syknęła przymrużając oczy.

- Tak!

- Ale za co to!? – pisnęła.

- Zasłużyłaś sobie – odpowiedziałam nadal cicho się śmiejąc.

Dziewczyna chyba zrozumiała o co mi chodzi dlatego powiedziała:

- No dobrze, przepraszam. Obiecuję, że już więcej tak nie zrobię. Wątpię nawet w to, że będę miała jakąś okazję..

Tym razem to ja spojrzałam na nią wzrokiem mordercy, a ona tylko wywróciła swoim oczami (co chyba robiła już z przyzwyczajenia) i wyszła z pokoju, zostawiając mnie samą.

- Idiotka –burknęłam sama do siebie, wstając i idąc do szafy. Wyciągnęłam z niej pierwszy lepszy komplet i poszłam wziąć szybki prysznic. Po tym wysuszyłam swoje włosy, rozczesałam je i założyłam przygotowane ubrania. Pomalowałam się tak jak zawsze, czyli błyszczyki i tusz do rzęs, po czym zeszłam na dół. Tam zastałam wujka.

- Hej – przywitałam się.- Kiedy będzie pani Pattie i Justin? – spytałam.

- Właśnie zbieram się, żeby po nich jechać – odpowiedział.

- Aha.

Nalałam sobie soku pomarańczowego i zrobiłam dwa tosty. Przez ten czas Tom zdążył już pojechać. Gdy zjadłam z powrotem pobiegłam na górę, ale tym razem nie do swojego pokoju tylko do innego. Do którego nikt nie wchodził oprócz mnie. Był na samym końcu korytarza i wyglądał jak sypialnia, ale nia tek urządzona jak inne pomieszczenia tego domu. Tylko bardziej… starożytnie? Tak, chyba tak. Przypominał mi mieszkanie, które dzieliłam razem z rodzicami, kiedy jeszcze żyli.

Sięgnęłam po czarny notesik, leżący na małym stoliku obok fotela. Usiadłam na podłodze i oparłam się o jego.

" Czego mi brakuję? Na dzień dzisiejszy z pewnością rodziców. Tej matczynej miłości, którą miałam jeszcze rok temu. Czas mija nie ubłagalnie szybko. Tamtejszy dzień pamiętam tak jakby był wczoraj. Czy próbuję zapomnieć? Nawet nie wiesz jak bardzo. Ale, kiedy tylko zamknę oczy, wspomnienia powracają i uderzają we mnie ze zdwojoną siłą…"

Usłyszałam podjeżdżający pod dom samochód. Rzuciłam pamiętnik gdzieś w kąt oraz zbiegłam na dół. Byli tam wszyscy. No oprócz Meg. Ona pewnie u Ryana. Wujek z Justinem wnosili walizki, których (muszę przyznać) mieli całkiem sporo. Zanieśli je na górę tak, że nie zdążyłam się z nimi przywitać.

- Dzień dobry – powiedziałam do narzeczonej Toma.

- Dzień dobry – uśmiechnęła się do mnie promiennie, co oczywiści odwzajemniłam. Nie potrafiłam inaczej. - Ty jesteś Olivia, tak?

- Tak.

- Przykro mi z powodu twoich rodziców…

- Już się z tym pogodziłam – szepnęłam jednak na tyle głośno, że usłyszała. – Wydaję się pani odpowiednią kobietą dla wujka – dodałam, sama nie wiem dlaczego. Po prostu tak czułam.

- Nawet nie wiesz jak mi miło to słyszeć – ponownie uśmiechnęła się ciepło. – I jaka tam "pani". Mów mi po prostu Pattie.

Zachichotałam i w tej chwili do pomieszczenia weszli chłopcy.
- Olivio będziesz tak miła i zrobisz z Pattie obiad? - spytał mnie mój opiekun.
- Jeżeli chcecie pożaru to ok - odpowiedziałam, wzruszając ramionami, a oni się zaśmiali. Nigdy nie była ze mnie za dobra kucharka. Właściwie to koszmarna.
- A tak w ogóle to gdzie Meg?
- U Ryana. Zadzwonię do niej.
Jak powiedziałam, tak zrobiłam.
Przyjaciółka wróciła na obiad, który zrobiłam wraz mamą Justina. Było zabawnie i dużo rozmawiałyśmy, podczas, gdy "mężczyźni" oglądali jakiś mecz. Jus strzelił na nas focha, ponieważ nazywałyśmy go dzieckiem. Jego obrażona mina była bezcenna.
Po zjedzonym posiłku Meg pozmywała naczynia za karę, bo nie powiedziała dla swojego taty, że gdzieś wychodzi. W sumie to była pełnoletnia, ale nadal z nim mieszkała, nie? Ja poszłam do swojego pokoju.
Sprawdziłam facebook i twitter. Miałam więcej obserwujących, dlatego, że Bieber zaczął mnie obserwować. Niektórzy pisali, że mi zazdroszczą, że mam okazję z nim mieszkać, a niektórzy, że jak mnie spotkają to mnie zabiją. Ale oni skąd to wiedzieli? No tak. Minusy sławy. Wylogowałam się i zaczęłam czytać książkę. Po jakiś piętnastu minutach usłyszałam jak ktoś puka do drzwi. Podeszłam i otworzyłam. Nie spodziewałam się, że to będzie Justin.
- Coś się stało? - spytałam.
- Emhm. Chciałem się zapytać, czy to należy do ciebie. Leżało w moim pokoju - wystawił w moją stronę mój czarny notes podpisany imieniem "Olivia".
- Tak, to moje - odpowiedziałam, a on mi go podał przez przypadek dotykając moją dłoń. Przeszedł przeze mnie jakiś dziwny dreszcz. - Dziękuję... nie wiem co bym zrobiła gdybyś mi tego nie zwrócił.
- To ważne? - spytał uśmiechając się zabójczo.
- Bardzo...
- Nie martw się. Nie czytałem.
Zaśmiałam się.
- No to masz szczęście.

______________________________________________

Nadal trochę mało Justina, ale akcja nie długo się rozkręci. A tak w ogóle to słuchałyście Nothing Like Us? Aż łzy mi poleciały. Dziękuję Wam wszystkim za miłe komentarze i aż 1, 061 wyświetleń. Kocham <3 Liczę na szczerą opinię. :-)