Rozdział 8.

Po tym zapanowała jakaś cisza. Nikt nie wiedział co powiedzieć i zrobić. Zaczynało mi to działać na nerwy. Chyba Ryanowi też. Wyglądał jakby coś go męczyło.
- Ale ty naprawdę jesteś Selena Gomez? - spytał w końcu.
Zaśmialiśmy się. Za to właśnie go kochałam, oczywiście jak przyjaciela. Zawsze umiał rozluźnić atmosferę, a tego zdecydowanie teraz potrzebowaliśmy.
- Tak, to ja - odparła rozbawiona, uśmiechając się szeroko.
- No wiesz, co? - żachnął się Jus. - Moim widokiem się tak nie jarałeś - udał obrażonego.
Chciałam już powiedzieć, że on jest facetem i to co innego, ale w ostatniej chwili się powstrzymałam. Jeszcze Megan zrobiłaby się przez to zazdrosna.
- To co robimy? - spytałam, gdy wszyscy ucichli.
Wizja siedzenia w domu nie za bardzo mi odpowiadała.
- A co sugerujesz? - Ryan poruszył zabawnie brwiami, przez co dostał w ramię od Meg. - Auć, za co to!? - pisnął jak dziewczynka.
- Jeszcze się pyta - skwitowała.
Parsknęliśmy śmiechem.
- Co wy na to, żeby iść na łyżwy? - odezwała się Sel.
Skrzywiłam się. Ten pomysł nie za bardzo przypadł mi do gustu.
- Super! - wykrzyknął brunet. - Będziecie mieli okazję zobaczyć, jak nasza Olivia sobie genialnie radzi! - potargał mnie po włosach przy okazji roztrzepując moją fryzurę, co prawda tylko rozpuszczone delikatnie falowane włosy, ale miałam ochotę go zamordować. Nikt nie dotyka ich bez mojego pozwolenia!
- Nie umiesz jeździć? - spytał zaciekawiony Justin
- Nie za bardzo... - podrapałam się po głowie.
- Zobaczycie, że przewróci się od razu jak wejdzie na lodowisko - wtrąciła moja przyjaciółka, a po kuchni znowu rozeszły się śmiechy.
Nie mogła sobie tego darować...?

 Zima to zdecydowanie najgorsza pora roku. Nie wiem, może dlatego, że jest zimno, a może dlatego, że to wtedy umarli moi rodzice...

Obecnie stoję z łyżwami na nogach przed lodowiskiem, patrząc na nie przerażonym wzrokiem. Co jeśli sobie coś zrobię? Doskonale pamiętałam, jak to skończyło się kilka lat temu. A mianowicie? Złamaniem nogi. Straszna kaleka za mnie.
- No chodź, nic ci nie będzie, nawet się nie przewrócisz, obiecuję - Justin przyłożył jedną dłoń na sercu, a drugą podniósł do góry, robiąc przy tym błagalną mine.
- Odpowiedzialność bierzemy na siebie - dodała jego dziewczyna, uśmiechając się szeroko.
Odwzajemniłam ten gest i w końcu im uległam.
- Jak coś mi się stanie zgłaszam reklamację - burknęłam jeszcze za nim weszłam na lód.
Od razu straciłam równowagę, ale na szczęście Jus w ostatniej chwili mnie złapał.
- Uważaj - szepnął mi na ucho, obejmując od tyłu.
Po moim ciele przeszedł dziwny dreszcz. Jak wtedy, kiedy dotknął przez przypadek moją dłoń, gdy oddawał mi mój pamiętnik.
Poczułam na sobie, a raczej na nas, wzrok Seleny, więc szybko się od niego odsunęłam, poprawiając bluzkę.
Nic nie mówiąc podjechałam do barierki. Miałam zamiar przejeździć obok niej całą długą godzinę. A i nawet tak szło mi beznadziejnie.

Właśnie wracaliśmy samochodem do domku. Zastanawiałem się nad zachowaniem Sel. Na początku była taka jak zawsze, czyli miła i sympatyczna, a teraz zachowuję się jak... zazdrosna? Tak, chyba tak. Nie powiem, schlebiało mi to, ale jednocześnie wkurzało. Nie chciałem, żeby załapali do niej niechęć. Wiedziałem, że Olivia to zauważyła, a co do reszty to nie byłem pewien. W każdym razie Ryan i Megan nie przejmowali się tym. Chłopak nie darował sobie bezsensownych kawałów nawet kierując autem.  Wszyscy się z nich śmialiśmy. Po za tym najwięcej robił ich o Oliv, a ona słodko się wkurzała. Widać było, że oboje lubili sobie dokuczać.
Nawet nie zorientowałem się, kiedy dojechaliśmy na miejsce.
Moja dziewczyna wysiadła pierwsza, a zaraz za nią Meg. Spojrzałem na brunetkę, dlaczego nie wychodzi, a ona tak po prostu spała. Zaśmiałem się , wywracając oczami.
- Ona tak zawsze? – spytałem Ryana, który otwierał drzwi z przodu, żeby wyjść.
- Tak. Ale jeszcze kiedyś była porannym ptaszkiem – skomentował i wyszedł.
No pięknie.
Postanowiłem, że nie będę jej budzić, więc wziąłem dziewczynę na ręce.
Wnioskując po tym, że nikogo nie było już na podwórku musieli być w domu.
Gdy wszedłem do środka wszystkie pary oczu zwrócili się na mnie i na siedemnastolatkę w moich ramionach.
- No co? Zasnęła – burknąłem pod nosem, wędrując w stronę schodów na górę.
Zaniosłem brązowooką do pokoju i schylając się położyłem ją na łóżku.
Wcale się nie zmęczyłem. Była bardzo lekka.
Żeby miała wygodnie z ciągnąłem z niej kurtkę, buty i bluzę. Jakimś cudem powstrzymałem się przed resztą.
Rozejrzałem się po pomieszczeniu. Miała tu całkiem ładnie. Pokój był na ogół ciepły i jasny oraz tak staro urządzony. Na jednej z półek stały różne zdjęcia. Podszedłem bliżej. Na jednym z nich była, jak się domyślałem ona i jej rodzice na plaży. Musiałem przyznać, że brązowowłosa wygląda seksownie w stroju kąpielowym.
Ostatni raz spojrzałem w stronę łóżka i wyszedłem z pokoju.

Obudziłam się o ósmej z rana w swoim pokoju. Minęło trochę czasu za nim doszłam do tego jak się tu znalazłam. Pewnie zasnęłam w trakcie jazdy, a ktoś mnie tu zaniósł. Tylko ciekawe kto. W każdym razie byłam temu komuś wdzięczna za to, że mnie nie obudził. Fajnie było w końcu obudzić się tak wcześnie i to wyspanym.
Szybko wykonałam poranne czynności i ubrałam się w jakiś komplet.
Zeszłam na dół. Sama nie wiem po co. Po prostu nie chciało mi się siedzieć bezczynnie w pokoju. W kuchni od razu rzuciła mi się w oczy gazeta leżąca na stole. Usiadłam na krześle i wzięłam się za czytanie. Tytuł jej brzmiał:  

„ Justin Bieber wraz z trójką przyjaciół i swoją dziewczyną na domku.”

 

Dochodzą nas wieści, że osiemnastolatek swoje dwa tygodnie wolnego ma zamiar spędzić w małym miasteczku niedaleko Los Angeles. Wczoraj widzieliśmy go na lodowisku. Było go widać w objęciach z jakąś brunetką.

 W tej chwili zamarłam, widząc nasze wspólne zdjęcie, kiedy się potknęłam, ale szybko wzięłam się za dalsze czytanie.

 Czy ona może zaszkodzić jego związkowi z Seleną, który ostatnio i tak przeżywa kryzysy? Mimo, że dziewczyna wygląda na sympatyczną, mamy nadzieję, że nie…

 Odetchnęłam z ulgą widząc, że nie nazmyślali żadnych plotek o jakimś romansie. Chociaż nie powiem, byłoby ciekawie.

Po raz kolejny przeczytałam nagłówek dzisiejszej gazety i zaśmiałam się pod nosem. Wieście szybko się rozchodzą...

W tej chwili do pomieszczenia weszła Sel. Odkąd wyszliśmy z lodowiska dziwnie się zachowywała.

- Hej - przywitała się.

- No cześć. Coś się stało? - spytałam.

Dziewczyna wyjęła z lodówki sok.

- Nie, nic - usiadła i wzięła łyka.

- Przecież widzę...

- Pokłóciliśmy się - westchnęła.

- O to chodzi, prawda? - wskazałam ręką na artykuł.

Powoli pokiwała głową na znak, że tak.

- Nie martw się. Pogadam z nim - uśmiechnęłam się.

- Serio? - mimowolnie zrobiła to samo.

- Serio. Śpi jeszcze?

- Nie. Ale jesteś pewna?

- Jestem - powiedziałam i wstałam, idąc w stronę ich pokoju. Zapukałam do drzwi i weszłam, gdy w odpowiedzi usłyszałam ciche "proszę".

Justin leżał plecami do łóżka, mając głowę na poduszce, odbijając o sufi jakąś małą piłeczkę.

- Zamierzasz przeleżeć tak cały dzień? - odezwałam się, a on się uniósł.

- Być może - burknął, powracając do swojego wcześniejszego zajęcia.

- Kochasz ją? - palnęłam raptem

Chłopak spojrzał na mnie zdziwiony.

- Ja... sam nie wiem.

Zdziwiona usiadłam na skraju łóżka.

- Jak to? Nie rozumiem.

Nie odpowiedział, tylko nadal udawał zainteresowanego tą swoją głupią piłeczką.

- Przestać To wkurzające - warknęłam.

- Nie będziesz mi mówić co mam robić - powiedział, ale i tak usiadł.

- To odpowiesz mi w końcu na pytanie?

- Wszyscy mi mówią, że przez ten związek się zmieniłem...

- Czyli przejmujesz się tym co mówią "wszyscy"? - wstałam zdenerwowana.

Chłopak wzruszył ramionami.

- Nie twoja sprawa…

Co za idiota, pomyślałam.

Ja tu próbuję im pomóc. A on co? Nic.

- Zastanów się nad tym – westchnęłam i wyszłam, wiedząc, że już nic więcej nie zdziałam

_________________

Kocham Was wszystkich. Dziękuję… <3